|  | ||
| Kynning 
				
				eftir Michael Rood 
				 
				The Israeli New Moon Society (Ísraelsku 
				tunglkomusamtökin) komu saman og jiddíska, spænska og enska 
				skvaldrið hljóðnaði þegar kynnirinn opnaði fundinn á eina 
				tungumálinu sem var þessu biblíulega málefni til hæfis, 
				hebresku. Salinn fylltu menn í svörtum frökkum, með hatta og 
				hárlokka sem féllu niður á skegg þeirra. Meðal hópsins sáust 
				einstaka litskrúðugar 
				kippah (höfuðkollur) sem voru vísbendingar um þá sem voru 
				nútímalegri, en þó strangtrúaðir í skoðunum. Við höfðum safnast 
				saman til að ræða hið forna biblíulega dagatal. 
				           
				Aðalræðumaður kvöldsins undirbjó minnisblöðin sín á 
				pallinum og gekk svo hratt að borðinu mínu. Eftir stutta 
				kynningu hripaði hann nafn og símanúmer á agnarlítið horn 
				minnisblaðs, huldi það svo með þumlinum og sagði:
				 „Þú þarft að hafa samband 
				við þennan mann eins fljótt og þú getur. Láttu engan sjá þetta 
				nafn, því annars verður okkur báðum hent hér út. Er það skilið?“ 
				Ég kinkaði kolli og hann lyfti upp þumlinum. Ég ýtti 
				blaðsneplinum að borðbrúninni, rúllaði honum upp og stakk í 
				vasann. Daginn eftir sat ég á kaffihúsi í miðbæ Jerúsalem með 
				manninum sem hafði verið svo leynilega skráður á blaðið, Nehemia 
				Gordon. Ég var um það bil að komast að því hvers vegna þessi 
				maður var bæði virtur og óttaður meðal strangtrúaðra Gyðinga í 
				Jerúsalem. 
				           
				Nehemia sagði mér að hann hefði alist upp í Bandaríkjunum 
				og væri sonur strangtrúaðs rabbína. Ungur að aldri hóf hann nám 
				í hebreskum skóla og lærði Torah (Mósebækurnar fimm). Þegar 
				lengra leið á menntun hans, hóf hann að læra Talmud og önnur rit 
				gyðinglegra fræðimanna. Því fleiri spurninga sem hann spurði 
				rabbínanna, því óánægðari varð hann með svör þeirra. Hann 
				uppgötvaði í gegnum rabbínana að hann var að spyrja sömu 
				spurninga og karaítar miðaldanna höfðu verið að spyrja. 
				„Karaítar“ spurði ég, „hvað er karaíti?“ 
				           
				Þegar Jerúsalem var lögð í rúst árið 70 e.Kr. lagðist af 
				musterisþjónustan sem hafði lýst gyðingdómnum í yfir þúsund ár. 
				Rómverjar drápu hundruð þúsunda Gyðinga á miskunnarlausan hátt. 
				Prestdómurinn var í molum og farísear (með leyfi Rómverja) stigu 
				inn til að fylla upp í andlega tómarúmið sem prestar Sadóks 
				höfðu skilið eftir. Út frá ringulreiðinni sem varð á þessum 
				tíma, endurskilgreindu farísearnir, sem voru nokkuð lítill 
				trúarhópur þá, iðkun gyðingdóms og mótuðu nýtt trúarkerfi. Í 
				samkunduhúsum hinna dreifðu Gyðinga, komu fram nýjar iðkanir, 
				reglur og setningar, og lagasafn réttlætisins var lagt á 
				fylgjendur faríseanna. Þetta var að lokum skráð sem Talmúd. 
				Leiðtogar faríseanna voru kallaðir
				rabbínar (hinir miklu) 
				og kváðust hafa himneskt 
				vald til að stofnsetja þessa nýbreytni. Þegar faríseisminn óx, 
				urðu Gyðingar sem héldu fast í ritningarnar og neituðu að 
				meðtaka vald eða nýjungar rabbínanna, þekktir sem „karaítar“ eða 
				„ritningarsinnar.“ Áður en faríseisminn kom fram var hugtakið 
				„karaíti“ óþekkt og ónauðsynlegt. 
				           
				Þegar Nehemia útlistaði fyrir mér grundvallaratriði 
				sögulegs karaítisma vísaði hann í sömu ritningarvers spámannanna 
				og Yeshua (Jesús) hafði sjálfur vitnað í þegar hann véfengdi 
				vald faríseanna. Nehemia skammaðist líka út í faríseana fyrir 
				sömu atriði og Yeshua hafði sjálfur gert. Ég hugsaði með sjálfum 
				mér: „Yeshua hljómar eins og karaíti!“ Nehemia stakk upp á því 
				að við hittumst aftur daginn eftir til að halda áfram samtali 
				okkar. Ég stóðst ekki mátið. 
				           
				Við komum okkur fyrir við rólegt borð á sama kaffihúsi 
				daginn eftir. Þegar leið á samtal okkar komst Nehemia að því að 
				ég væri messíanskur (Gyðingur sem trúir því að Yeshua frá 
				Nasaret sé Messías). Hann tók það skýrt fram að sem karaíti trúi 
				hann því ekki að Yeshua sé Messías, en hafi þó lesið Nýja 
				testamentið sem hluta af rannsóknum sínum. Nehemia spurði mig út 
				í mína „stöðu“ gagnvart Nýja testamentinu. Með hliðsjón af 
				þekkingu hans á Nýja testamentinu og sérfræðiþekkingu á
				TaNaCh 
				(hebresk skammstöfun fyrir
				Torah - Mósebækurnar 
				fimm, Nevi´im - 
				spámennirnir, og Chetuvim 
				- ritin) vissi ég að ég gæti sagt frá mínu sjónamiði á um það 
				bil klukkutíma. 
				           
				Í lok einræðu minnar hallaði Nehemia sér aftur í stólnum, 
				hristi höfuðið vantrúaður og hrópaði: „Þú lýsir Yeshua eins og 
				hann væri karaíti!“ 
				           
				Við, Nehemia, höfðum með reynslu okkar báðir samsamast 
				sömu grundvallaratriðum og karaítar tjá; ég í gegnum kennslu 
				Yeshua og höfnun „heiðinglegra-kristilegra“ hefða - og Nehemia í 
				gegnum þekkingu sína á TaNaCh og höfnun „farísea-gyðinglegra“ 
				hefða. Við komum frá tveimur ólíkum heimum en fundum fyrir 
				samsömun. Við urðum vinir. 
				           
				Þótt upphafleg tengsl mín við Nehemia hafi komið til út 
				frá vinnu okkar við biblíulega hebreska dagatalið, hefur hann 
				orðið mér ómetanleg hjálp síðustu ár í tengslum við biblíulegar 
				rannsóknir mínar hér í Ísrael. Reynsla hans á sviði fornra 
				biblíulegra texta er einstök. Hann er altalandi á bæði fornri og 
				nútímalegri hebresku og getur lesið ýmsar mállýskur arameísku, 
				fornsýrlensku og grísku. Nehemia hefur líka unnið sem þýðandi 
				við Dauðahafshandritin. 
				           
				Haustið 2001 leitaði ég til Nehemia með texta sem mér 
				fannst vera öfugsnúinn í Matteusarguðspjalli. Ég lýsti 
				vandamálinu fyrir honum í smáatriðum og spurði hvort hann gæti 
				notað tungumálahæfileika sína ásamt fræðikunnáttu sinni í fornum 
				textum til að finna eitthvað út úr þessu. Leit Nehemia að svörum 
				leiddi hann að lokum að fornum texta Matteusarguðspjalls -
				
				á hebresku. 
				           
				Kirkjufeður fyrrum sögðu að Matteus hafi ritað guðspjall 
				sitt á hebresku máli og að það hafi síðan verið þýtt yfir á 
				önnur tungumál. Talið var að flestir hebresku textar 
				Matteusarguðspjalls hafi afmáðst á tímum ofsókna Rómverja á 
				hendur fylgjendum Yeshua, en komið hefur í ljós að fornir 
				hebreskir textar Matteusarguðspjalls hafi verið varðveittir í 
				leynum og afritaðir af gyðinglegum skrifurum. Þessir textar voru 
				afritaðir í leynum vegna þess að rómversk-kaþólska kirkjan 
				bannaði Gyðingum að eiga eintök af bókum Nýja testamentisins - 
				sérstaklega hebreskar útgáfur bókanna. Fyrir kraftaverk 
				varðveittust sumir þessara upprunalegu texta Matteusarguðspjalls 
				allt til okkar tíma og eru nú aðgengilegir hebreskum 
				fræðimönnum. 
				           
				Þegar Nehemia bar grísku þýðinguna á Matteusarguðspjalli 
				saman við hinn forna hebreska texta varð hann furðulostinn yfir 
				skýrleika orða Yeshua í upphaflega hebreska málinu. Gríski 
				textinn innihélt algengar „þýðingarvillur frá hebresku til 
				grísku“ sem hafa orðið til þess að orð Yeshua hafa bjagast 
				alvarlega frá upphaflegu merkingunni. Hin beinskeyttu og vel 
				völdu orð Yeshua í hebreska textanum eru hreinlega 
				byltingarkennd. Þetta er opinberunin sem
				ég hef beðið eftir 
				allt mitt líf! 
				           
				Þú ert að hefja ferð uppgötvana sem munu brjóta af þér 
				fjötra trúrækni og leysa þig undan stjórnsemi manngerðra 
				trúarbragða. Í höndum þínum hefur þú gimstein, sem hefur marga 
				fleti lífsbreytandi sannleika. Notaðu góðan tíma þar sem þú 
				verður ekki fyrir truflun til að kafa í þetta ævintýri. Ekki 
				fresta því. Taktu símann úr sambandi og læstu að þér. Nehemia 
				„karaítinn“ Gordon ætlar að fara með þig að rústum 
				samkunduhússins í Korasín, fá þér sæti í „stól Móse“ og sýna þér 
				eina stórkostlegustu biblíulegu uppgötvun okkar tíma. 
				           
				Michael Rood 
 
				
				 
 
 
 
 
		 torah@internet.is 
 | ||